Świetnie! Już myślałam że może w Krainie Lodu znajdę normalną rodzinę. Błąd!
"Chociaż..."-pomyślałam spoglądając na Marcusa.-"Jest jeszcze ktoś..."
-Chodźmy!-powiedziałam uśmiechając się lekko. Chwyciłam go za rękaw i biegnąc do wyjścia. Zlustrował mnie wzrokiem zaskoczony.
-Nie jest Ci przykro?-zapytał.
-Oczywiście, że jest-odparłam patrząc w bok.-Ale mam jeszcze Ciebie!-dodałam z uśmiechem.
-Ale...-zaczął niepewnie.
-Jeśli nie chcesz mnie za siostrę, to dam sobie radę sama-wyrzuciłam z siebie szybko słowa, które dręczyły moje myśli juz od jakiegoś czasu.
<Marcus?>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz