Od Felix'a - Wspomnienia Part 6

Nie wiem o której godzinie się obudziłem, ani nawet gdzie byłem. Wszystko migotało mi przed oczami jakby to był zły sen. Powoli siadłem. Byłem w pokoju na górze, wszystko pamiętałem jak przez mgłę. Powoli wstałem. Nikogo nie było. Byłem w ubraniu więc po prostu zszedłem schodami na dół. Na górze nikogo nie było. Chciałem zapalić światło na dole, ale gdy zaczęło mnie ślepić zaraz je zgasiłem, zresztą dużo lepiej widziałem w ciemnościach. Dziwne, wcześniej widziałem tak jedynie jako wilk.

- Teraz musisz bardziej uważać na światło - usłyszałem szept Victorii przy moim uchu, ale nie wystraszył mnie zbytnio. 

Kiwnąłem nieco nieprzytomnie głową. Nasunęła mi na oczy mocne okulary przeciwsłoneczne. 

- Już rano? - zapytałem - Wszystkie okna są zasłonięte 

- Tak, ale lepiej nie wychodź na słońce - powiedziała i pogłaskała mnie po głowie

Podszedłem do okna, które było szczelnie zasłonięte  żaluzją. 

- Nic mi nie będzie - stwierdziłem

Nie odpowiedziała. Zacząłem powoli zwijać żaluzję, odskoczyłem gdy promienie padły na moją skórę, a ta doznała brzydkiego oparzenia. 

- Co się...? - urwałem 

- Mówiłam, że lepiej będzie jak nie wyjdziesz na słońce - powiedziała zasłaniając ją z powrotem.

Zamilkłem, chciała bym się uczył na błędach skoro jestem taki uparty. Kiwnąłem tylko głową przyjmując to do wiadomości. 

- A teraz chodź, trzeba to czymś posmarować by się szybko zagoiło - powiedziała chwytając mnie za rękę i ruszając do kuchni

Poszedłem nie stawiając żadnego oporu, ręka nieprzyjemnie piekła. Siadłem na krześle, a ona wyciągnęła jakąś maść i to posmarowała, zaraz przeszło. 

- Co mi zrobiłaś? - zapytałem wprost

- Zmieniłam na lepsze - odpowiedziała 

- Czyli? 

- Teraz jesteś taki jak ja - powiedziała głaszcząc mnie po głowie

- Co?! - podniosłem głos

- Po co krzyczysz? Teraz będzie lepiej, sam zobaczysz - powiedziała 

Nie odpowiedziałem. Powoli wstałem.

- Zawsze słońce będzie mnie parzyło? - zapytałem 

- Nie, jak dorośniesz to przestanie - odpowiedziała pogodnie, chyba zadowolona, że rozmawiamy na ten temat - Nie jesteś głodny?

- Trochę... - stwierdziłem 

Wzięła mnie za rękę i ruszyła na górę. Jeden z zamykanych na klucz pokoi. Otworzyła drzwi jakby nigdy nie były zamykane. Weszła do środka ciągnąć mnie za sobą i zamknęła drzwi. Na prześle siedział przywiązany jakiś mężczyzna. Spojrzałem na nią dość niepewnie. 

~Chcesz pierwszy? - zapytała telepatycznie

Spojrzałem na niego i potrząsnąłem głową przecząco. Puściła mnie i sama podeszła, wgryzła się w jego szyję. Zapach krwi od razu mnie rozbudził. Z trudem się hamowałem by na nią nie rzucić.
~ Na pewno nie chcesz? - zapytała gdy schowała kły
Powoli ruszyłem w jej kierunku i... wszystko zmieniło się w białą plamę mimo, że pamiętam to świetnie.

• 
  

Obudziłem się i od razu usiałem, widocznie zdążyłem już się wyleczyć. Nikogo nie było, więc wstałem i ubrałem się szybko. Ruszyłem do drzwi. Szkoda, że te przeklęte wspomnienia wróciły. Wolałbym je zapomnieć

Koniec