W czasie drogi błądziłam myślami gdzieś daleko. Wracałam czasami do przeszłości. Nie wiem dlaczego, nie chciałam do tego wracać. Przypominałam sobie każdy potworny dzień, każdy koszmar wytworzony przez siostrę, każdą próbę ucieczki, każde upolowane zwierzę, każde pieniądze ukradzione z targu, każdy śmiech, płacz, oddech. Musiałam myślami wrócić na ziemię, bo bym oszalała. Nawet nie zauważyłam, kiedy zaszkliły mi się oczy.
- Wszystko okey? - zapytała Willow
Wzdrygnęłam się lekko i otarłam odruchowo łzy.
- Tak..., chyba tak.
- Na pewno? - powiedziała przyglądając mi się.
- Tak, już dobrze - zapewniłam.
Chyba zrozumiała, że gdy milczymy nic dobrego się nie dzieje, bo zapytała:
- A ty od jak dawna jesteś w watasze?
- Właściwie to od kilku dni, ale to zasługa tylko i wyłącznie mojego brata - odpowiedziałam
<Willow?>
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz